Bruksizm – Co To Takiego?

Bruksizm to nieznane wielu osobom pojęcie, które stanowi bardzo powszechny problem. Oznacza zgrzytanie zębami w trakcie snu, które wywołuje regularne pobudki. Niespokojny sen to efekt pojawiające się bólu i dyskomfortu. To poważna dolegliwość, która wymaga natychmiastowej interwencji ze strony stomatologa. W przeciwnym przypadku ryzyko wystąpienia poważnych konsekwencji dla zdrowia i ogólnego samopoczucia jest bardzo wysoka.

Patologiczne tarcie zębami szczęki o zęby żuchwy to problem, z którym zmagają się przede wszystkim osoby w przedziale wiekowym od 25 do 45 lat. Bruksizm jest jak bumerang, czasem daje się bardzo we znaki, żeby nieco później przestać dokuczać, ale zawsze wraca. Jest on ściśle związany z ogromnym poziomem stresu, który towarzyszy życiu każdego z nas. Stres i napięcie nie opuszcza nas przez cały dzień. Duża ilość obowiązków, presja, żeby zarabiać coraz lepsze pieniądze, pragnienie uzyskania awansu to tylko przykłady, które stają się przyczyną przypadłości nazywanej bruksizmem. Nie mniejsze znaczenie ma jakość życia prywatnego. Zbyt wiele obowiązków domowych, brak czasu na chwilę relaksu, problemy z dziećmi i partnerem – to tylko przykłady sytuacji, z którymi jesteśmy w stanie radzić sobie w ciągu dnia, ale nagromadzony w organizmie stres i bezustanne napięcie próbuje znaleźć ujście nocą.

Bruksizm występuje zdecydowanie częściej, jeśli w najbliższej rodzinie również zdiagnozowano takie przydatki, zmagasz się z wadami zgryzu albo silnymi nietolerancjami pokarmowymi. Samotność może stanowić przyczynę dolegliwości, tak samo jak zmiany w układzie nerwowych, brak magnezu w diecie, źle dopasowana proteza czy plomba, a także nałogi (palenie papierosów, przyjmowanie narkotyków czy alkoholizm).

Jeśli podejrzewasz u siebie bruksizm udaj się do stomatologa. To pierwszy krok do zmiany życia na lepsze i pożegnania się z uciążliwym zgrzytaniem zębami wywołującym silny ból. Kluczowe jest jednak znalezienie przyczyny takiego stanu rzeczy, co sprawia, że bardzo często nie można objeść się bez terapii ze wsparciem psychologicznym albo specjalisty z innej dziedziny, kiedy źródło przynależności jest nieco inne.